Beton komórkowy i silikaty to nowoczesne materiały budowlane, które coraz częściej zastępują inne, standardowe rozwiązania. Ich popularność wynika z licznych zalet, takich jak szybkość stawiania ścian i dokładność wymiarowa umożliwiająca łączenie elementów za pomocą spoiny cienkowarstwowej. Elementy wykonane z betonu komórkowego i silikatów wykorzystywane są do wznoszenia wszystkich rodzajów ścian, zarówno tych nośnych, jak i działowych. Jednak dla osób planujących posiadanie piwnicy w swoim domu istotną kwestią jest możliwość zastosowania ich poniżej poziomu gruntu. Czy wspomniane materiały konstrukcyjne będą odpowiednie do budowy piwnic?
Czym różni się beton komórkowy od silikatów?
Beton komórkowy i silikaty to materiały o zbliżonych surowcach użytych w procesie produkcji (w obydwu występuje piasek, wapno i woda). Jedną z głównych różnic występującą podczas procesu produkcji jest dodanie do masy zarobowej betonu komórkowego środka porotwórczego. Powoduje on znaczne zwiększenie objętości masy poprzez powstanie w niej pęcherzyków powietrza. Bezpośrednim skutkiem tego procesu są nieco odmienne finalne właściwości fizyczne obu tych materiałów budowlanych. Beton komórkowy jest lżejszy, łatwiejszy w obróbce i bardzo dobrze izoluje ciepło, a elementy silikatowe mają wyższą gęstość, słabiej absorbują wilgoć i charakteryzują się wyższą wytrzymałością.
Jakie wymagania muszą spełniać ściany w piwnicy?
Ściany piwniczne narażone są na działanie wielu negatywnych czynników, dlatego powinny być zbudowane z materiałów o podwyższonej odporności. Konstrukcje te muszą być bardziej wytrzymałe, ponieważ przejmują ciężar całego budynku i przenoszą go na fundamenty. Obciążenia, jakim są poddawane ściany piwniczne, obejmują również nacisk gruntu – dużą siłę oddziaływania w postaci parcia poziomego na konstrukcję.
Ściany piwnic muszą być również odporne na działanie wilgoci, gdyż w dużej części znajdują się one poniżej poziomu gruntu. Dodatkowo narażone są na cykliczne zamarzanie i rozmarzanie wody, która wnika w ich strukturę podczas całorocznych wahań temperatur. Jest to niezwykle niebezpieczne zjawisko, które może powodować pęknięcia i inne uszkodzenia ścian.
Beton komórkowy, czy silikaty?
Obydwa materiały nadają się do stosowania w klasie ekspozycji MX.3 (według PN-EN 1996-2), która oznacza warunki silnie wilgotne lecz nieagresywne chemicznie. Silikaty ze względu na wysoką wytrzymałość oraz niską nasiąkliwość zwykle lepiej sprawdzają się przy wznoszeniu ścian piwnic i fundamentów. Jednak beton komórkowy może być również wykorzystywany do budowy tego rodzaju przegród. Powinny być one wznoszone z bloczków o gęstości min. 700 kg/m3, gdyż są to elementy zapewniające odpowiednią wytrzymałość, a jednocześnie bardziej odporne na wilgoć niż elementy wykonane z betonu komórkowego standardowych gęstości.
W obu przypadkach, tak jak przy wykorzystaniu innych materiałów budowlanych, konieczne jest zastosowanie dodatkowej izolacji chroniącej przed wchłanianiem wilgoci. Zakres stosowania izolacji i jej rodzaj zależne są przede wszystkim od rodzaju podłoża, na jakim stawiany jest budynek, a także od poziomu lokalnych wód gruntowych. Jeżeli występuje taka potrzeba wykonuje się zbrojenie spoin wspornych lub dodatkowe żelbetowe wzmocnienia poprawiające nośność i wytrzymałość ścian.
Beton komórkowy i silikaty wykonywane są z podobnych surowców, ale ze względu na odmienny sposób produkcji różnią się od siebie właściwościami fizycznymi. Bloczki z betonu komórkowego dzięki dużej ilości pęcherzyków powietrza są lżejsze, cieplejsze i prostsze w obróbce. Silikaty z kolei mają wyższą gęstość, są bardziej wytrzymałe i w mniejszym stopniu pochłaniają wilgoć. Obydwa materiały można użyć poniżej poziomu gruntu, jednak każdorazowo wybór elementów murowych służących do wzniesienia wymagających ścian piwnic i fundamentów powinien być dokładnie przeanalizowany.
