Dlaczego moje dziecko klamie I co z tym zrobic

Moje dziecko kłamie. Z tego faktu w pewnym momencie zdaje sobie sprawę większość rodziców i nie jest to dla nich przyjemne odkrycie. Po pierwsze zaczynają się obawiać, że będzie się to powtarzało i nie będą już mogli w pełni mu zaufać. Zastanawiają się nad przyczynami takiego zachowania. Często zaczynają też obwiniać samych siebie, że nie byli w stanie nauczyć dziecka prawdomówności.

Dlaczego dzieci kłamią?

Kłamstwo to celowe powiedzenie nieprawdy lub wprowadzenie w błąd w celu osiągnięcia korzyści. Dlatego pominąć trzeba sytuacje, w których małe dzieci opowiadają niestworzone historie. W tym wieku często nie odróżniają fantazji od świata rzeczywistego. Z czasem jednak zaczynają zauważać, co mogą zyskać jeśli miną się z prawdą.

Pierwszym, najczęstszym powodem kłamstwa jest ochrona przed konsekwencjami swoich czynów. Dziecko wiedząc, że zrobiło coś złego, stara się wymyślić wymówkę, która odsunie od niego winę. Konsekwencją złego zachowania jest bowiem kara i gniew rodziców. To strach przed nimi sprawia, że dziecko ucieka się do kłamstw: „to nie ja zbiłem wazon”, „to on zaczął”.

Strach przed karą związany jest niejednokrotnie ze zbyt wysokimi oczekiwaniami rodziców. Stąd biorą się kłamstwa na temat dobrych stopni w szkole, osiąganych sukcesów. Jeżeli poprzeczka postawiona jest zbyt wysoko, a rodzice są wymagający, dziecko boi się pokazać, że nie ze wszystkim sobie radzi, że nie jest idealne.

Kolejny powód kłamstwa to chęć zwrócenia na siebie uwagi. Często zdarza się to aktywnym, energicznym maluchom, które zmyślają, aby znaleźć się w centrum uwagi rówieśników, zainteresować innych. Czasem takie zachowanie widoczne jest u dzieci, które czują się zaniedbywane. Wtedy udają chorobę, ból brzuszka. Wszystko żeby zyskać dodatkowy czas i atencję rodziców.

Starsze dzieci oszukują żeby ochronić swoją prywatność. W pewnym wieku mają już swój świat, do którego nie zawsze chcą dopuścić rodziców. Tu zdarzają się kłamstwa na temat spędzania czasu, znajomych, omijanie niektórych faktów w rozmowach.

Bardzo ważnym czynnikiem jest również obserwacja i naśladowanie dorosłych. Jeśli dziecko często jest świadkiem jak rodzice mijają się z prawdą może wysnuć wniosek, że jest to dopuszczalne.

Co robić, gdy dziecko kłamie?

Przede wszystkim zachowajmy spokój i nie odbierajmy tego osobiście. Trzeba pamiętać, że dziecko nie kłamie, aby nam dokuczyć czy sprawić ból. Chce po prostu osiągnąć swoje cele lub rozwiązać problem. Dlatego starajmy się z nim rozmawiać i wyjaśniać, że kłamstwo jest złe. Dziecko musi wiedzieć, że nie powinno tego robić. Nie wpędzajmy go jednak w poczucie winy lub wstydu. Nie przyklejajmy łatki „kłamczucha”. W ten sposób zrobimy więcej złego, a dziecko zamknie się w sobie. Drogą do prawdomówności jest otwartość i zaufanie w relacji dziecko-rodzic.

Poczekajmy, aż emocje opadną i spokojnie omówmy sytuację. To bardzo ważne ponieważ daje obu stronom czas na przemyślenie zdarzenia i przygotowanie się do rozmowy. Możemy dać dziecku rodzaj „pracy domowej” – niech zastanowi się nad zajściem i odpowie sobie (jeśli to ułatwi sprawę, nawet pisemnie) dlaczego kłamało, jakie były w tym czasie jego myśli jak powinna wyglądać taka sytuacja w przyszłości.

Podejdźmy do tego merytorycznie. Pokażmy dziecku inne możliwości rozwiązania jego problemu. Musi wiedzieć, że kłamstwo nie jest rozwiązaniem i że pociąga za sobą również konsekwencje.

Poza tym dawajmy mu dobry przykład. A jeśli złapie nas na powiedzeniu nieprawdy, porozmawiajmy z nim szczerze o powodach. Dziecko powinno wiedzieć, że innym również zdarza się rozminąć z prawdą. Unikniemy wtedy wpędzania go w poczucie winy.

Starszym dzieciom dajmy możliwość podejmowania własnych decyzji, prawo do zachowania niezależności. Nadmierna kontrola tym bardziej motywuje do obrony swojej prywatności, a co za tym idzie, mówienia nieprawdy.

Co zrobić jeśli kłamanie się nasila i coraz bardziej nas niepokoi?

Jeśli masz wrażenie, że dziecko (zwłaszcza nastolatek) kłamie coraz częściej, a jego kłamstwa mają przykre konsekwencje, może to oznaczać poważniejsze problemy. Trzeba wtedy dokładnie obserwować zachowanie dziecka. Okaż mu swój niepokój i utratę zaufania. Poinformuj, że będziesz bliżej przyglądać się jego zachowaniu. Nie będzie z tego zadowolone, ale musi wiedzieć, że się troszczymy, martwimy i staramy pomóc. W końcu to my jesteśmy na nie odpowiedzialni.

Pamiętaj, że dziecko nie jest jeszcze dojrzałe i może nie rozumieć konsekwencji swoich słów i czynów oraz ich wpływu na innych. Z drugiej jednak strony zdaje sobie sprawę z tego, że kłamstwo jest złe. Używa go ponieważ nie zna innych sposobów na radzenie sobie z problemami. Stąd naszą rolą jest pokazanie mu innych możliwości przezwyciężania trudności.

Na każdy etapie życia zdarza nam się kłamać z różnych względów. Dzieci nie są w tym wyjątkiem. Pamiętajmy o tym, zanim zaczniemy je zbyt surowo oceniać. Na pewno nie uda nam się zupełnie wyeliminować kłamstwa z zachowania dziecka. Musimy jednak pamiętać, że jeśli zbudujemy z nim otwarte i szczere relacje oraz będziemy wychowywać dziecko w atmosferze szacunku, nie będzie miało powodów, aby nas okłamywać.

Inspirowane: rodziceidzieci.com – psycholog Warszawa

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here