Linkowy wylącznik bezpieczenstwa

Linkowy wyłącznik bezpieczeństwa to element pozwalający na zatrzymanie urządzenia poprzez zerwanie lub poluzowanie linki prowadzonej wzdłuż obszaru roboczego. W przeciwieństwie do wyłączników grzybkowych ten rodzaj wyłączników może zostać uruchomiony z każdego miejsca, przez które przebiega linka. Jest to rozwiązanie stosunkowo tanie i zapewnienia dostępności wyłącznika na dużym obszarze. Dobrze sprawdzają się one przy taśmociągach, maszynach do obróbki drewna, przy pracy w kopalniach i w wielu innych zakładach posiadających duże strefy zagrożenia.

Działanie linkowego wyłącznika bezpieczeństwa

Prawidłowo zainstalowany wyłącznik linkowy powinien powodować zatrzymanie pracy urządzenia w wyniku pociągnięcia lub obluzowania linki, co prowadzi do otwarcia wszystkich zestyków rozwiernych oraz zamknięcia zestyków zwiernych. Jego działanie polega na zatrzymaniu, a nie wyłączeniu maszyny, przez co nazwa może być myląca, jednak w polskim nazewnictwie funkcjonuje ona oficjalnie. Podstawową funkcją wyłącznika linkowego jest umożliwienie zatrzymania awaryjnego w wielu punktach pracy maszyny przez pracownika niebędącego w ściśle zdefiniowanym miejscu roboczym.

Jak wybrać wyłącznik linkowy?

By wybrać odpowiedni wyłącznik linkowy, należy określić, na jakiej długości będzie prowadzona linka, na jakie warunki będzie narażone urządzenie oraz w jaki sposób chcemy je zamontować. Istnieje wiele rodzajów wyłączników odpowiednich do różnych warunków pracy, a ich parametry są dostępne w katalogach. Od tego, czy wybrany wyłącznik nadaje się do danego stanowiska pracy, będzie zależało jego bezpieczeństwo, więc należy dokładnie upewnić się, czy jego parametry odpowiadają naszym potrzebom. Szczególnie ważne jest sprawdzenie zakresu temperatur, na które może być narażona linka, gdyż przykładowo pod wpływem mrozu może się ona kurczyć, powodując niechciane przestoje w pracy urządzenia.

Jak należy instalować moduł?

Zasadniczo stosuje się dwa sposoby montażu wyłącznika linkowego. Jeden polega na montażu jednego wyłącznika i sprężyny napinającej, a drugi na montażu dwóch wyłączników po obu końcach linki. Pierwszy sposób stosuje się na niewielkich odległościach, a drugi wykorzystywany jest, gdy dystans jest nieco większy. Warto dodać, że nie mocuje się linki do stałego punktu, gdyż wtedy jej funkcja zostaje osłabiona.

Linkę można rozciągać wzdłuż obszaru roboczego oraz zmieniać jej kierunek, stosując tzw. rolki prowadzące, prowadnice lub śruby oczkowe. Sposób prowadzenia linki należy zaprojektować w taki sposób, by była ona łatwo dostępna oraz intuicyjna do zerwania w sytuacjach awaryjnych. Wyłącznik musi zadziałać niezależnie od kierunku pociągnięcia linki. Pamiętać trzeba także o tym, żeby śruby do podwieszania montować w takich miejscach, by siła potrzebna do obluzowania linki nie była większa niż 200 N na dystansie 400 mm w punkcie środkowym pomiędzy dwiema śrubami.

Linka powinna być koloru czerwonego i dobrze widoczna, a według normy PN-EN ISO 13850 do jej dodatkowego oznaczania stosuje się chorągiewki barwy czerwonej i żółtej. Przy wyborze wyłączników linkowych należy przeanalizować występowanie czynników, takich jak duże zapylenie, wilgoć oraz możliwość przypadkowego uszkodzenia wyłącznika. W przypadku pracy na terenie otwartym producent wyłącznika musi określić zakres dopuszczalnych temperatur.

Linkowy wyłącznik bezpieczeństwa musi spełniać normę PN-EN ISO 13850, być prawidłowo zamontowany, a funkcja zatrzymania awaryjnego powinna zostać wykonana zgodnie z poziomem normy PN-EN ISO 13849-1 lub wyższym. Rodzaj i parametry modułu muszą być dostosowane do stanowiska i warunków pracy, a prowadzona linka dobrze widoczna. Po montażu wyłącznika należy sprawdzić jego działanie, a w przypadku wykrycia ewentualnych nieprawidłowości, odpowiednio wyregulować podzespoły.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here